Gry komputerowe czy na konsole wydają się sprawiać rodzicom niemałe problemy – chodzi oczywiście o podejście dzieci do gier (głównie zniechęcanie do nauki). Jakaś racja w tym jest, ale trzeba mieć na uwadze, że potencjalnych kłopotów jest mnóstwo.
Uzależnienie od uczenia się częstsze niż uzależnienie od gier
Warto również odnotować, że kłopotem jest też potencjalne uzależnienie. Myślenie o uzależnieniu można zrozumieć, aczkolwiek najważniejsze jest umiejętne określenie sytuacji. Wybór gier komputerowych nie oznacza, że ktoś jest blisko uzależnienia. Można pokusić się o stwierdzenie, zgodnie z którym wszystko jest dla ludzi – trzeba tylko postępować rozsądnie. Co ciekawe, dotyczy to nawet nauki.
Jak możemy usłyszeć, uzależnienie od nauki jest jak najbardziej możliwe. Niewykluczone, że brzmi to absurdalnie, ale tak przedstawiają się fakty. Wypada także dodać, że uzależnienie od nauki to wczesna forma uzależnienia od pracy. Zresztą wystarczy zwrócić uwagę na szczegóły – możemy mówić o wysiłku, który ma doprowadzić do osiągnięcia jakiegoś celu.
Zdefiniowanie uzależnień
Dobrze też zadać sobie pytanie, czym jest uzależnienie? Odpowiedź na to pytanie teoretycznie jest prosta, ale czy w praktyce również? Od razu tłumacząc, chodzi o coś, co utrzymuje się przez dłuższy czas i nawraca. Gdyby kogoś interesowało rozpoznanie problemu, można mówić choćby o nagradzającym charakterze (zmniejszenie dyskomfortu lub odczuwanie przyjemności) czy negatywnych konsekwencjach – za przykład może posłużyć np. stres, brak kontroli nad zachowaniem czy pogorszone funkcjonowanie w innych sferach.
Zrozumieć dziecko
Można też powiedzieć, że wszystko sprowadza się do zrozumienia dziecka. Granie z umiarem nie jest niczym złym, a i trzeba pamiętać o tym, że zawsze ważny jest relaks (nauka nie jest wyjątkiem). Z drugiej strony gry to niejedyne zagrożenie. Kiedy posłucha się o różnych zagrożeniach, można wręcz się załamać, ale to nie jest wyjście. Krótko mówiąc, znaczenie ma świadomość i obserwacja.
Do tego są gry, które mogą pomóc przy edukacji.